Przedmioty

Opis przedmiotu wkrótce

Zajęcia z przedmiotu Teoria i Praktyka Strzelań prowadzone są w okresie szkolenia podstawowego oraz w każdym semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego i drugiego stopnia. Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: zasady bezpieczeństwa podczas prowadzenia strzelań, obchodzenia się z bronią strzelecką, amunicją i granatami ręcznymi; przeznaczenie , budowa, właściwości bojowe i działanie podstawowych rodzajów broni strzeleckiej, amunicji i granatów ręcznych; zasady strzelania z poszczególnych rodzajów broni strzeleckiej; ćwiczenia w wykonywaniu łącznych czynności do strzelania z broni strzeleckiej; ćwiczenia w rzucaniu granatami ręcznym w różnych postawach; ćwiczenia w obserwacji: określanie odległości, wykrywanie, rozpoznawanie i określanie odległości oraz wskazywanie celów; ćwiczenia przygotowawcze, strzelania szkolne i bojowe z broni strzeleckiej; rzut granatem bojowym; metodyka prowadzenia zajęć ze szkolenia strzeleckiego; zasady i normy przystrzeliwania broni strzeleckiej; organizacja i doprowadzanie broni strzeleckiej do prawidłowej celności; gospodarka mieniem służby uzbrojenia i elektroniki.

Literatura:

1. Instrukcja 5,56 mm karabin szturmowy wz. 96 Beryl. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1998.
2. 5,56 mm karabinek wz. 96 typu mini beryl. Instrukcja obsługi i i użytkowania, Radom 2009
3. Instrukcja 7,62 mm karabin wyborowy SWD. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1966.
4. Instrukcja 7,62 mm karabinek – granatnik wz. 1974 i 40 mm granatnik lekki wz. 1983. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1985.
5. Instrukcja 7,62 mm karabinek AKM (AKMŁ), AKMS (AKMSN) AK, kbkg wz. 1960
   i kbkg wz. 1960/72. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1988.
6. Instrukcja 7,62 mm PK, PKM (PKMN) z podstawami. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1984.
7. Instrukcja 7,62 mm karabinu maszynowego na amunicję standardu NATO (7,62×51 mm), Opis i użytkowanie, WAT, Warszawa 2004.
8. Instrukcja 9 mm pistolet wz. 1983, Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1985.
9. Instrukcja 9 mm pistolet maszynowy wz. 1984P. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1998.
10. Instrukcje piechoty. Granaty ręczne. Opis i użytkowanie, MON, Warszawa 1961.
11. Nauczanie sposobów strzelania z broni strzeleckiej w nocy, Poradnik, MON, Warszawa 1990.
12. Program strzelań z broni strzeleckiej, Szkol. 857/2012, MON, Warszawa 2012.
13. Uzupełnienie nr 1 do Programu Strzelań z Broni Strzeleckiej, Szkol. 857/2012, MON, Warszawa 2013.
14. Teoria strzału, MON, Warszawa 1970.
15. Zasady strzelania z broni strzeleckiej, MON, Warszawa 1963.
16. Urządzenia treningowe i pomoce w szkoleniu ogniowym pododdziałów piechoty i czołgów. Podręcznik. Szkol. 779/95. Wiesław WILEBA. Warszawa 1995.
17. Amunicja Wojsk Lądowych, Podręcznik, MON, Warszawa 1985.
18. Cierpiński K., Wiśniewski K., Żuk D., Budowa i działanie broni ręcznej kompanii zmechanizowanej, Poradnik metodyczny, Wrocław 2000.
19. Instrukcja o zasadach i organizacji przechowywania oraz konserwacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego DD/4.22.8
20. Instrukcja o gospodarce środkami bojowymi w Siłach Zbrojnych RP I i cz. II. DD/4.21.4.
21. Album tarcz i figur bojowych, MON, Warszawa 1977.
22. Zbiór ćwiczeń przygotowawczych i strzelań dla Wojskowej Akademii Technicznej na dany rok akademicki, WAT, Warszawa.
23. Instrukcja o działalności szkoleniowo-metodycznej, MON, SG WP, Warszawa 2009.
24. Metodyka szkolenia strzeleckiego, MON, Warszawa 1990.

Opis przedmiotu  wkrótce

Zajęcia z przedmiotu Wsparcie inżynieryjne prowadzone są drugim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia.  Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: cel, zadania i zasady zabezpieczenia i wsparcia inżynieryjnego działań taktycznych. Sposoby realizacji i organizacji wykonawstwa podstawowych zadań inżynieryjnych na szczeblu pododdziału: rozpoznanie inżynieryjne przeciwnika i terenu, budowa obiektów fortyfikacyjnych, budowa zapór inżynieryjnych i wykonywanie niszczeń, przygotowanie i utrzymanie dróg, wykonywanie przejść (torowanie) w zaporach, przez przeszkody naturalne i rejony zniszczeń oraz rozminowanie terenui obiektu, urządzanie i utrzymanie przepraw, realizacja przedsięwzięć w ramach maskowania, udział w likwidacji skutków uderzeń przeciwnika oraz klęsk żywiołowych i ekologicznych, wydobywanie i oczyszczanie wody, usuwanie i niszczenie niewybuchów i niewypałów w tym improwizowanych ładunków wybuchowych. Cel i zadania wsparcia inżynieryjnego pododdziałów. Struktury, przeznaczenie i zasady użycia pododdziałów wojsk inżynieryjnych. Koordynacja działań pododdziałów wojsk inżynieryjnych z pododdziałami wspieranymi.

Literatura

podstawowa:

1. Budowa i pokonywanie zapór inżynieryjnych, Inż. 570/93, Warszawa 1993.
2. Fortyfikacja polowa, Inż. 568/93, Warszawa 1995.
3. Poradnik szeregowego, DWLąd, Warszawa2011.
4. Poradnik dowódcy drużyny/obsługi, DWLąd, Warszawa2011.
5. Poradnik dowódcy plutonu, DWLąd, Warszawa2011.
6. Poradnik rozpoznanie i zasady postępowania z uzbrojeniem i sprzętem wojskowym występującym w Iraku, Warszawa 2004.
7. Prace minerskie i niszczenia, Inż. 572/94, Warszawa1994.
8. Regulamin działań taktycznych pododdziałów wojsk pancernych i zmechanizowanych /pluton – kompania – batalion/, Warszawa 
9. Regulamin działań wojsk inżynieryjnych Wojsk Lądowych, DWLąd.,  Warszawa 2011.
10. Rozpoznanie inżynieryjne, Inż. 579/97, Warszawa 1997.
11. Środki minowania i rozminowania, Inż. 414/78, Warszawa 1978.
12. Wojska inżynieryjne w okresie pokoju i zagrożenia wojennego, AON 5679/2004, Warszawa 2004.
13. Zagrożenie minowe i IED w Afganistanie. Materiał studyjny, DWLąd 2006.

uzupełniająca:

1. Norma Obronna NO-01-A001. Sprzęt inżynieryjny – Klasyfikacja i terminologia.
2. Norma Obronna, NO-02-A027, Zapory minowe – Zasady zakładania, oznakowania, sporządzania planów oraz składania meldunków.

Zajęcia z przedmiotu Podstawy Dowodzenia prowadzone są na trzecim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia.  Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: Istota i cel dowodzenia. Wymagania stawiane dowodzeniu. Zasady dowodzenia. System dowodzenia. Etapy procesu dowodzenia. Przebieg procesu dowodzenia. Charakterystyka poszczególnych etapów procesu dowodzenia. Treść pracy dowódcy w czasie planowania walki. Zakres treści i informacji przedstawianych na szkicu za pomocą znaków taktycznych. Zasady opisywania dokumentów graficznych. Zasady przedstawiania sytuacji taktycznej za pomocą znaków taktycznych. Struktura rozkazu bojowego. Treść rozkazu bojowego. Rozkaz dowódcy pododdziału. Zasady przekazywania decyzji wykonawcom. Formy przekazywania decyzji wykonawcom. Zasady graficznego przedstawienia szkicu dozorów i wskazywania dozorów. Treść decyzji do walki wyrażonych graficznie na szkicu działania. Wykonanie szkicu działania. Wrysowanie elementów sytuacji taktycznej – obrony oraz natarcia plutonu zmechanizowanego. Wypracowanie części informacyjnej, decyzyjnej i zadaniowej rozkazu bojowego.

Literatura

podstawowa:

1. DT-3.2.2 Dowodzenie i kierowanie w działaniach lądowych, CDiSz SZ, Bydgoszcz 2014;
2. Organizacja dowodzenia na poziomie strategicznym i operacyjnym,  Janusz Kręcikij, Jacek Lewandowski, Krakowska Akademia im. A. Frycza Modrzewskiego, 2015;
3. DD-3.2.5 Planowanie działań na szczeblu taktycznym w Wojskach Lądowych, DWL, Warszawa 2006;
4. Regulamin działań taktycznych pododdziałów wojsk pancernych i zmechanizowanych /pluton – kompania-batalion/, DWL, Warszawa 2009.
5. Norma obronna NO-03-A001, Wojskowe symbole graficzne, Warszawa, MON, 2016;
6. Zasady tworzenia znaków wojskowych w zautomatyzowanych systemach zobrazowania C41 (część I), MON Warszawa 2003.
7. Zbiór znaków i skrótów wojskowych (część II), MON Warszawa 2004;

uzupełniająca:

1. Podręcznik dowódcy batalionu, AON, Warszawa 2007.
2. Podręcznik oficera sztabu, AON, Warszawa 2009.
3. Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych,  Dwląd 2004
4. Podręcznik walki pododdziałów zmechanizowanych, Dwląd 2000;
5. Taktyka ogólna wojsk lądowych, AON Warszawa 2001.
6. Poradnik dowódcy drużyny/załogi/obsługi DWL Warszawa 2011;
7. Poradnik dowódcy plutonu DWL Warszawa 2011;
8. Podstawy działań taktycznych AON Warszawa 2014;
9. Taktyka w przykładach i ćwiczeniach, AON Warszawa 2013.

Zajęcia z przedmiotu Gotowość Bojowa i Mobilizacyjna SZ RP prowadzone są w szóstym semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia.  Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: Podstawowe pojęcia z zakresu gotowości bojowej i gotowości alarmowej. Stany gotowości bojowej i ich uwarunkowania. Stopnie gotowości alarmowej. Zadania dowództw i sztabów w zakresie utrzymania stałej i osiągania WSGB. Czynności realizowane przez dowództwa i wojska w poszczególnych stanach gotowości bojowej. Podstawowe pojęcia z zakresu gotowości kryzysowej. Podział
i charakterystyka poszczególnych stanów gotowości kryzysowej. System mobilizacyjnego rozwinięcia SZ. Rola administracji państwowej i wojskowej w systemie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostki wojskowej. System osiągania WSGB i system mobilizacyjny. Zasady planowania potrzeb mobilizacyjnych i uzupełnianie SZ RP w czasie pokoju i wojny. Dokumentacja osiągania WSGB. Istota i sposoby mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych. Podział jednostek wojskowych ze względu na wykonywane zadania mobilizacyjne. Elementy bazy mobilizacyjnej jednostki wojskowej. Zasadnicze dokumenty gotowości bojowej i mobilizacyjnej w pododdziale i zasady ich wykonywania. Organizacja szkolenia z gotowości bojowej i mobilizacyjnej w Dniach Gotowości Bojowej i Mobilizacyjnej. Planowanie i organizacja szkolenia zgrywającego pododdziału po mobilizacyjnym rozwinięciu.

Literatura

podstawowa:

1. Instrukcja o gotowości bojowej. Gen. 1680/2014. Warszawa 2014. (Pf)
2. Instrukcja mobilizacyjna SZ RP, Szt. Gen. 1682/2015, Warszawa 2015. (Pf)
3. Wzory dokumentów do instrukcji mobilizacyjnej SZ RP, Szt. Gen. 1683/2015, Warszawa 2015.
4. Planowanie i realizacja świadczeń gospodarki narodowej w procesie zabezpieczenia mobilizacyjnego Sił Zbrojnych RP. Poradnik, DD/3.12.2, Gen. 1610/2008, Warszawa 2008.
5. Instrukcja o szkoleniu rezerw osobowych i jednostek wojskowych po ich mobilizacyjnym rozwinięciu, 840/2011, Warszawa 2011.
6. Poradnik do działalności kadrowo-mobilizacyjnej w Siłach Zbrojnych RP, Gen. 1608/2008, Warszawa 2008.
7. Planowanie i realizacja uzupełnień mobilizacyjnych w Siłach Zbrojnych RP, Szt. Gen. Wewn. 18/3/2006, Warszawa 2006.
8. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 6 kwietnia 1997 r.
9. Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP. ( Dz. U. 1967 Nr 44 poz. 220 z późn. zm. ).
10. Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
    (Dz. U. 2003 r. nr 179 poz. 1750).
11. Strategia Obronności Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2009.
12. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2014.
13. Mobilizacja SZ RP, Jan Wojnarowski, Bellona 2000

uzupełniająca:

1. Instrukcja o sposobie prowadzenia ewidencji stanu osobowego żołnierzy zasadniczej służby wojskowej oraz sprawozdawczości dotyczącej stanu bojowego wojska, Sztab Gen.1097/82, Warszawa 1982.
2. Zestawienie zasadniczych przedsięwzięć realizowanych w ramach podnoszenia gotowości bojowej Sił Zbrojnych RP, Sztab Gen. 1521/2001, Warszawa 2001.
3. Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 o zarządzaniu kryzysowym.
4. Zarządzenie nr 18 Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 marca 2016 w sprawie wykazu przedsięwzięć i procedur systemu zarządzania kryzysowego.
5. Ustawa z dnia 29 października 2010 o rezerwach strategicznych.
6. Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 o stanie wyjątkowym, U. z 2016 r. poz. 886, 1954.
7. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 06 lutego 2015 r.
   w sprawie przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych, (Dz. U. 2003 r. nr 194 poz. 1897).
8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 marca 2012 r. w sprawie przydzielania jednostek zmilitaryzowanych.
9. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 marca 2010 r. w sprawie wskazania grup kobiet poddawanych obowiązkowi stawienia się do kwalifikacji wojskowej (Dz. U. 2010 r. nr 54).
10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie świadczeń osobistych i rzeczowych na rzecz obrony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
11. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 marca 2015 r. w sprawie wprowadzania obowiązkowych ćwiczeń wojskowych.
12. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 lipca 2010 r. w sprawie wprowadzania ćwiczeń wojskowych, (Dz. U. 2010 r. nr 145 poz. 974).
13. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 września 2010 r. w sprawie sposobu odbywania zasadniczej służby wojskowej, (Dz. U. 2010 r. poz. 294).
14. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 marca 2010 r. w sprawie przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, (Dz. U. 2010 r. nr 54 poz. 325).
15. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 marca 2015 r. w sprawie służby przygotowawczej, (Dz. U. 2015 r. poz. 449).
16. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 09 stycznia 2015 r. w sprawie pełnienia okresowej służby wojskowej, (Dz. U. 2010 r. poz. 36).
17. Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej.
18. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 luty 2010 r. w sprawie nadawania przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych dla jednostek zmilitaryzowanych, (Dz. U. 2010 r. nr 41 poz. 234).
19. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie gotowości obronnej państwa, (Dz. U. 2004 r. nr 219 poz. 2218).
20. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 06 sierpnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu użycia SZ RP w razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego, (Dz. U. 2013 r. poz. 1037).

Zajęcia z przedmiotu Działalność Szkoleniowa W Wojsku prowadzone są czwartym semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia oraz drugim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów drugiego stopnia.  Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: Istota, cele i treści działalności szkoleniowo-metodycznej. Zasady działalności szkoleniowo-metodycznej. Formy działalności szkoleniowo-metodycznej na szczeblu drużyny. Formy działalności szkoleniowo-metodycznej na szczeblu plutonu. Metody działalności szkoleniowej i metodycznej. Formy szkolenia wojsk. Etapy przygotowania się dowódcy drużyny i plutonu  do zajęć. Istota przygotowania metodycznego dowódcy drużyny (instruktora) i plutonu do szkolenia w punkcie nauczania. Rola i zadania dowódcy drużyny (instruktora) i plutonu w czasie zajęć ze szkolenia ogólnowojskowego. Przygotowanie się i udział w instruktażu. Zasady sporządzania planu konspektu i planu pracy instruktora do szkolenia w punkcie nauczania ze szkolenia strzeleckiego, z taktyki ogólnej, z regulaminu ogólnego i z regulaminu musztry. Dobór elementów bazy szkoleniowej, technicznych środków nauczania oraz pomocy dydaktycznych do wymogów procesu szkolenia. Część praktyczna zajęć obejmuje instruktaże a następnie prowadzenie zajęć z taktyki ogólnej, szkolenia strzeleckiego oraz regulaminów i musztry w roli dowódcy drużyny  ( instruktora ), a w trakcie w trakcie studiów drugiego stopnia – kierownika zajęć (dowódcy plutonu).

Literatura

podstawowa:

Boryczka A., Metodyka szkolenia strzeleckiego, Warszawa 1990.

Instrukcja o działalności szkoleniowo-metodycznej, MON, SG WP, Warszawa 2009.

Kędra T., Olcha H., Metodyka szkolenia taktycznego   (dla podchorążych I i II roku studiów WAT), WAT   1998.

Metodyka szkolenia ogniowego pododdziałów piechoty, MON, Warszawa 1990.

Nauczanie regulaminu ogólnego i musztry – poradnik metodyczny, SG WP, Warszawa 1996

uzupełniająca:

Szczurek T., Wybrane zagadnienia kształcenia wojskowego, WAT 2010.

Wełyczko L., Wybrane zagadnienia dydaktyki wojskowej – poradnik dla wojskowych i cywilnych nauczycieli akademickich oraz dowódców, WSOWLąd, Wrocław 2003.

Zajęcia z przedmiotu Szkolenie personelu narażonego na izolację prowadzone są drugim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów drugiego stopnia.  Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: organizacja i funkcjonowanie systemu odzyskiwania izolowanego personelu. Metody zwiększania szans na przeżycie w ekstremalnych warunkach środowiska naturalnego. Podstawowe techniki unikania schwytania oraz przeżycia w niewoli lub w uwięzieniu. Podstawowe różnice dotyczące statusu i sytuacji jeńca i zakładnika. Metody współdziałania z elementami systemu odzyskiwania personelu w trakcie prowadzenia akcji poszukiwawczo-ratowniczej oraz do wspierania akcji uwalniania.

Literatura
podstawowa:

Odzyskiwanie izolowanego personelu DD – 3.7 (A)

SERE – poziom A, CSWL, Poznań 2011

Bytowanie w terenie zajętym przez przeciwnika, CSWL, Poznań 2012

Poradnik szeregowego, DWLąd, Warszawa2011.

Poradnik dowódcy drużyny/obsługi, DWLąd, Warszawa2011.

Poradnik dowódcy drużyny/obsługi, DWLąd, Warszawa2011.

uzupełniająca:

B. Grylls, Szkoła przetrwania, Pascal, 2010.

Ch. Stronge, Przewodnik elitarnych jednostek specjalnych. Liny i węzły, MAK, 2012

Ch. Mcnab, Podręcznik przetrwania dla sił specjalnych, Bellona, 2011

L. Cacutt, Survival. Sztuka przetrwania, Warszawski dom wydawniczy, 1995

 Podręcznik taktyki Rangersów. Walka – szkolenie – uzbrojenie, Bellona, 2011

Zajęcia z przedmiotu Regulaminy SZRP prowadzone są w okresie szkolenia podstawowego, na pierwszym i trzecim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia oraz pierwszym semestrze modułu oficerskiego studiów drugiego stopnia. Celem kształcenia jest znajomość musztry indywidualnej i zespołowej, postanowień i zarządzeń regulujących tok życia i służby w jednostce wojskowej oraz zasad prowadzenia praktyki dyscyplinarnej. Główny nacisk skierowany jest na umiejętność dowodzenia pododdziałem podczas wystąpień służbowych i uroczystości wojskowych; wydawania komend i zachowania się w szyku; znajomość i umiejętność prowadzenia zajęć z musztry i regulaminów w roli dowódcy drużyny i plutonu; realizowanie zadań stojących przed służbami w jednostce wojskowej i garnizonie.

Literatura

Regulamin ogólny SZ RP, Szt. Gen. 1664/2014

Regulamin musztry SZ RP, Szt. Gen. 1427/94.

Nauczanie regulaminu ogólnego i musztry – poradnik metodyczny, Szkol.784/96.

Instrukcja o działalności szkoleniowo – metodycznej, Warszawa 2009

Zajęcia z przedmiotu Powszechna obrona przeciwlotnicza prowadzone są w okresie szkolenia podstawowego, na drugim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego .Celem kształcenia jest umiejętność określania wielkości i charakteru zagrożenia z powietrza oraz jego wpływu na działanie pododdziału, znajomość organizacji i możliwości bojowych pododdziałów obrony przeciwlotniczej oraz organizacja w pododdziałach przedsięwzięć powszechnej obrony przeciwlotniczej. Główny nacisk skierowany jest na znajomość organizacji oraz możliwości bojowych pododdziałów obrony przeciwlotniczej, znajomość zasad organizacji powszechnej obrony przeciwlotniczej w warunkach polowych i garnizonowych, w tym odpowiedniego przygotowania infrastruktury. Rozumienie znaczenia przedsięwzięć organizowanych w ramach Powszechnej OPL dla zmniejszenia skutków uderzeń z powietrza wykonywanych przez przeciwnika.

Literatura

Obrona przeciwlotnicza według poglądów NATO, AON 5061/98, Warszawa 1998.

Instrukcja o powszechnej obronie przeciwlotniczej w SZ RP 2013

Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton, drużyna), 1999.

Regulamin działań wojsk obrony przeciwlotniczej, OPL 219/2001.

Regulamin walki pododdziałów wojsk przeciwlotniczych (bateria, pluton, działon), OPL 217/2000.

Lotnictwo uderzeniowe. Zakres zastosowań i taktyka w działaniach bojowych, AON 5592/03.

Regulamin działań wojsk obrony przeciwlotniczej wojsk lądowych, DWLąd. 39/2009.

Samoloty wojskowe, Opracowanie 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego, Poznań 2006.

Podstawy taktyki lotnictwa Sił Powietrznych, Janusz Karpowicz, WSOSP 71/08, Dęblin 2008.

Nowoczesne technologie systemów uzbrojenia, Praca zbiorowa pod redakcja Zygmunta Mierczyka, WAT, Warszawa 2008.

Powszechna Obrona Przeciwlotnicza, Poradnik dowódcy pododdziału, Bogdan KOŚNY, DWLąd WEW 12/2002

Zajęcia z przedmiotu Ochrona Informacji Niejawnych prowadzone są w okresie szkolenia podstawowego oraz w drugim semestrze modułu oficerskiego w trakcie studiów pierwszego stopnia. Do najważniejszych treści szkolenia przedmiotu należą: Cele ochrony informacji niejawnych RP. Rys historyczny ochrony informacji niejawnych Polsce sięgający okresu międzywojennego. Informacje niejawne we współczesnym państwie. Problematyka ochrony informacji niejawnych na przykładzie innych krajów i organizacji międzynarodowych. Organizacja ochrony informacji niejawnych w RP, w tym obowiązki kierownika jednostki organizacyjnej w tym zakresie wynikają-ce z ustawy o ochronie informacji niejawnych. Wymagania dotyczące sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o  ochronie informacji niejawnych. Organizacja kontroli okresowych ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów niejawnych. Obowiązujące uregulowania z zakresu bezpieczeństwa osobowego, teleinformatycznego i przemysłowego oraz organizacji i funkcjonowania kancelarii tajnych. Organizacja obiegu dokumentów i informacji niejawnych oraz archiwizacja dokumentów. Ochrona fizyczna informacji niejawnych oraz kryteria tworzenia stref ochronnych. Zarządzanie ryzykiem w bezpieczeństwie informacji niejawnych. Sposób postępowania z materiałami zawierającymi informacje niejawne oznaczone klauzulą „tajne” lub „ściśle tajne” w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego. Postępowanie z informacjami niejawnymi międzynarodowymi.

Literatura:

Ustawa o ochronie informacji niejawnych z dnia 05 sierpnia 2010, Warszawa 2010. (Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228)

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 01 czerwca 2010 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania kancelarii tajnych(DzU z 2010 r. nr 144, poz. 765)

Rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 13 sierpnia 2010 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów , umieszczania na nich klauzul tajności, a także zmiany nadanej klauzuli tajności (DzU z 2010 r. nr 159poz. 1069)

Anzel Marek, Czajka Rafał: Poradnik Pełnomocnika Ochrony, wyd. Oddział Pomorski Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pełnomocników Ochrony IN,ISBN 83-89535-10-6, Gdańsk 2009.

Anzel Marek: Poradnik dla personelu kancelarii tajnej, wyd. PHU ONE,ISBN 978-83-930686-0-9 Poznań 2011.